Bartnictwo, barć i barciak

BARCIAK MNIEJSZY – motyl z rodziny omacnicowatych. Z jaj złożonych przez samicę wylęgają się niewielkie gąsienice żerujące w komórkach plastrów pszczelich lub pozostałości wosku zalegających na dnie. Żerujące gąsienice uszkadzają czerw i doprowadzają do jego zamierania lub powodują wady rozwojowe u wygryzających się pszczół.

BARCIAK WIĘKSZY – motyl z rodziny omacnicowatych. Z jaj złożonych przez samicę wylęgają się bardzo żarłoczne larwy, które chętnie żerują na ciemnych plastrach lub plastrach z pierzgą.

BARCIEL PSZCZELI – chrząszcz z rodziny przekraskowatych. Długość ciała od 10 do 14 mm. Spotykany często w zaniedbanych pasiekach ze słabymi rodzinami, gdzie żywi się martwymi i chorymi pszczołami oraz czerwiem. Jest także szkodnikami gniazd pszczół samotnic.

BARĆ – pomieszczenie dla pszczół w żywym, rosnącym drzewie powstałe naturalnie  (dziupla) lub wydziane przez bartnika. Barć to także żywe drzewo z wyżłobieniem dla pszczół, a także ul pionowy (kłoda).

BARTA, SERKA – rodzaj siekiery używanej przez bartników.

BARTNICTWO – prowadzone w lasach pierwotne pszczelarstwo z wykorzystaniem drzew bartnych z zamieszkałymi w dziuplach rodzinach pszczelich.

BARTNIK – człowiek trudniący się bartnictwem. Dawniej, bartnicy mieli wysoki status społeczny.

BARTNIACZEK, UL ZATWOROWY, DZIUPLANKA – to nierozbieralny ul, udoskonalenie ula pniowego, wykonany z okrąglaka w kształcie rury drewnianej pustej wewnątrz.

BARTODZIEJE – kategoria ludności służebnej trudniącej się bartnictwem w Polsce w X – XIII wieku.