Śnieżyczka przebiśnieg – wiosna ukryta pod śniegiem
Szukasz pierwszych zwiastunów zbliżającej się wiosny? Wyjdź na spacer do lasu, buczyn, łęgów, grądów. Tam, w szaro-brunatnym runie leśnym od czasu do czasu trafisz na biało-zielone plamy, które z bliska okażą się skupiskiem przebiśniegów. Jeżeli będziesz mieć szczęście i pogoda dopisze, zobaczysz też dziesiątki, setki pszczół z pomarańczowymi obnóżami zwinnie przeskakujące z kwiatka na kwiatek. Poczujesz też charakterystyczny zapach tych roślin, poczujesz wiosnę.
Śnieżyczka przebiśnieg – biologia gatunku
Gatunek ten należy do geofitów cebulowych, oznacza to, że podczas niesprzyjającego dla wegetacji okresu roślina przechowuje zapasy pokarmowe w cebulach i to z nich co roku odradza się nowy pęd nadziemny. Liście do lipca usychają i dopiero z początkiem września pojawia się nowy pęd.
Śnieżyczka przebiśnieg kwitnie już od lutego do kwietnia. Bardzo często zdarza się, że tuż obok wciąż zalega warstwa śniegu. Zapylana przez pszczoły roślina przy niesprzyjających warunkach zamyka kwiat. Zdarza się to zarówno przy niskich temperaturach, jak i dużym zachmurzeniu.
Rozmnażanie – wegetatywne i generatywne
Każdego roku u nasady cebuli wytwarzane są cebule potomne, które zakwitają już w następnym roku. Ta opcja to rozmnażanie wegetatywne. Drugą możliwością jest rozmnażanie generatywne, czyli płciowe. Kwiaty śnieżyczki zapylane są przede wszystkim przez pszczoły, głównie z powodu ich dużej liczebności wczesną wiosną i wczesnego okresu aktywności. Zaraz po przekwitnięciu, łodyga opada, a z trójkomorowej torebki wysypuje się od 1 do 15 nasion. Kiełkują już jesienią, jednak dopiero po mniej więcej sześciu latach pojawią się na nich pierwsze kwiaty.
W związku z tym, że nasiona wysypują się tuż przy roślinie macierzystej, wyposażone zostały w specjalne wyrostki (elajosomy). Składają się one z ciałka tłuszczowego, które z chęcią zjadają mrówki. W ten sposób nasiona mogą zostać przeniesione dalej i stworzyć nowe skupiska.
Śnieżyczka przebiśnieg – dla pszczół jak znalazł!
Roślina ta należy do gatunków kwitnących bardzo wcześnie. Dzięki temu, że kwiaty pojawiają się od lutego do kwietnia, pszczoły chętnie korzystają z nektaru i pyłku, jak tylko pogoda na to pozwoli. Pszczoły masowo oblegają kwiaty, pozyskując nektar i pyłek. Same owady może być trudniej dostrzec, natomiast wypełnione po brzegi pomarańczowe obnóża są doskonale widoczne.
Źródła:
- Encyklopedia pszczelarska, pod red. naukową J. Wilde, Warszawa 2013,
- Pożytki pszczele. Zapylanie i miododajność roślin, M. Lipiński, Warszawa 2010,
- Monitoring gatunków roślin. Przewodnik metodyczny. Część III. GIOŚ, Warszawa 2012.