Czerwone rośliny miododajne
Choć nie wyobrażamy sobie polskiego krajobrazu bez pól zakrapianych czerwienią kwitnących maków polnych, to nie było łatwo znaleźć dziesięć roślin miododajnych o czerwonych kwiatach. Część z nich dostarcza jedynie pyłek i znikome ilości nektaru — czasem nie dostarcza go wcale. Czerwone rośliny miododajne nie są więc priorytetem w pszczelarskim ogrodzie, ale warto wiedzieć o ich istnieniu i być może użyć w skromnych kompozycjach na skalniakach lub jako gatunki uzupełniające łąkowy krajobraz.
Czerwień jest najgorętszą z barw i najsilniej oddziałuje na człowieka. Wiele znaczeń wykluczających się nawzajem sprawia, że trudno jednoznacznie powiedzieć o jej uniwersalnym znaczeniu.
Czerwień, symbolika koloru: w Chinach kolor szczęścia, powodzenia i miłości; w południowej Afryce kolor żałoby; potocznie związany z miłością i uczuciami (serce, czerwona róża); symbol sił witalnych, ekstrawertyzmu, odwagi, determinacji, ciepłem i wrażliwością.
Spis treści:
- Czerwone rośliny miododajne
1.1. Dalia zmienna
1.2. Fasola wielokwiatowa
1.3. Koniczyna czerwona (łąkowa)
1.4. Koniczyna krwistoczerwona
1.5. Kuklik zwisły
1.6. Mak polny
1.7. Malwa różowa
1.8. Rojnik ogrodowy
1.9. Szałwia błyszcząca
1.10. Titonia okrągłolistna - Porównanie czerwonych roślin miododajnych
2.1. Planowanie wysiewu — co wziąć pod uwagę?
2.2. Podsumowanie
Sprawdź także:
Czerwone rośliny miododajne
1. Dalia zmienna
Wyglądem przypominająca dalie ogrodowe jest jednak od nich zazwyczaj niższa. W ogrodzie pszczelarskim warto sadzić tylko te odmiany, które o kwiatostanach pojedynczych z jednym okółkiem brzeżnych kwiatów języczkowatych i licznych rurkowatych, ponieważ wtedy pszczoły mogą wykorzystać ich nektar. Bylina ta kwitnie przez około 9 tygodni i najlepiej radzi sobie na stanowiskach słonecznych.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: piaszczysto-gliniasta, przepuszczalna.
Czas kwitnienia: lipiec — wrzesień.
Wydajność miodowa: 190 kg/ha.
2. Fasola wielokwiatowa
Ta pochodząca z Ameryki bylina jest cennym źródłem nektaru, co widać po liczbie owadów pracujących na jej kwiatach. Kwiaty wydzielają nektar nawet wtedy, kiedy są jeszcze zamknięte. Trzmiele znalazły na to skuteczny sposób — wygryzają w pąkach otwory, by dostać się do słodkiego płynu. Pszczoły nie pogardzą łatwym dostępem i chętnie korzystają z gotowego już rozwiązania. Łodyga fasoli wielokwiatowej może dorastać nawet do 4 m i wymaga przygotowania podpór. Planując jej wysiew, warto wziąć pod uwagę tę właśnie cechę i zapewnić ciepłe, bezwietrzne miejsce.
Upodobania: stanowisko słoneczne, ciepłe.
Gleba: próchnicza, żyzna, szybko nagrzewająca się.
Czas kwitnienia: czerwiec — lipiec.
Wydajność miodowa: 320 kg/ha
3. Koniczyna czerwona (łąkowa)
Pospolita roślina pól, łąk i pastwisk, będąca jedną z najcenniejszych roślin pastewnych. Wykształca silnie rozgałęziony system korzeniowy (do 2 m długości), przez który w miejscach niepożądanych może być bardzo uciążliwa. Kwiaty zebrane w główkowy kwiatostan dostarczają zarówno nektar, jak i pyłek. Każdy z nich kwitnie zaledwie kilka dni, jednak kwiaty koniczyny czerwonej pojawiają się od maja, aż do września. Roślina najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych i glebie bogatej w składniki pokarmowe. Ze względu na jej ekspansywność warto stosować ją jako uzupełnienie w przydomowych łąkach, gdzie będzie mogła rozrastać się bez większych przeszkód.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: bogata w składniki odżywcze i próchnicę, wilgotna, piaszczysto-gliniasta.
Czas kwitnienia: maj — wrzesień.
Wydajność miodowa: 200 kg/ha
4. Koniczyna krwistoczerwona
W naszym klimacie roślina jednoroczna lub zimująca o kwiatach zebranych w podłużne główki. W województwach południowo-zachodnich bywa wysiewana na paszę lub do podsiewania przemarzniętych koniczyn po surowych zimach. Nektar w kwiatach koniczyny krwistoczerwonej jest bardzo łatwo dostępny dla pszczół, a dzięki uprawie na plantacjach nasiennych, mogą z niego korzystać przez cały okres kwitnienia.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: każda, poza podmokłą i kwaśną.
Czas kwitnienia: lipiec — sierpień.
Wydajność miodowa: 15 kg/ha.
5. Kuklik zwisły
Wygląda dość niepozornie na tle innych roślin łąkowych, jednak warto zwrócić uwagę na jego kłącze, które ma korzenny zapach, przypominający goździki. Kwiaty kuklika zwisają, sprawiając wrażenie zwiędniętych. Żółtoczerwone płatki korony przysłania ciemnoczerwony kielich i dodatkowy okółek działek kielicha — kieliszek. Roślina ta radzi sobie najlepiej na słonecznych stanowiskach wilgotnych łąk i zaroślach przy strumieniach. Dlatego z powodzeniem sprawdzi się do obsadzenia wokół oczek wodnych.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: torfowa, umiarkowanie zasadowe.
Czas kwitnienia: maj — lipiec.
Wydajność miodowa: 150 kg/ha
6. Mak polny
Wspomniany już wcześniej symbol polskich łąk i pól, choć uważany za chwast, dodaje uroku, dostarczając pszczołom jedynie pyłku, z których formują zielonkawoszare obnóża. Kwitnie krótko, przez około dwa tygodnie, a po zerwaniu, płatki korony szybko opadają. Warto stosować go jako element mieszanek nasion na przydomowe łąki kwietne.
Upodobania: ugory, miejsca ruderalne.
Gleba: żyzna, zasobna w azot, cięższa.
Czas kwitnienia: maj — sierpień.
Wydajność miodowa: brak produkcji nektaru.
7. Malwa różowa
Nazywana też malwą ogrodową, prawoślazem różowym, prawoślazem wysokim lub topolówką to bylina dorastająca nawet do 3 m wysokości. W trakcie kwitnienia bogato obsypana kwiatami i wabi pszczoły słodkim nektarem. Ilość pszczół pracujących na jej kwiatach zwiększa się wraz z upływem czasu. Kwiaty malwy różowej mogą przybierać różne barwy: białą, żółtą, czerwoną, fioletową, różową, aż po prawie czarną. W związku z dużą wysokością rośliny najlepiej posadzić ją w miejscach osłoniętych od wiatru.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: przepuszczalna, średnio wilgotna, żyzna.
Czas kwitnienia: czerwiec — wrzesień.
Wydajność miodowa: 200 kg/ha
8. Rojnik ogrodowy
Wygląda jak roślina pustynna, która nigdy nie poradziłaby sobie w naszym klimacie. Nic bardziej mylnego — rojnik ogrodowy nie tylko świetnie sobie u nas radzi, ale i dostarcza bardzo dużo nektaru. Rośnie na suchej, ubogiej glebie, tworząc gęstą, zwartą szatę zielono-bordowych liści i różowych, czerwonych, białych lub purpurowych kwiatów. Idealnie sprawdzi się w miejscach, w których inne rośliny sobie nie poradzą lub na skalniakach.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: sucha, uboga.
Czas kwitnienia: lipiec — sierpień.
Wydajność miodowa: 400 kg/ha.
9. Szałwia błyszcząca
W Polsce uprawiana jako roślina jednoroczna, będąca bardzo popularną ozdobą w ogrodach. Pomimo że jej kwiaty przystosowane są do zapylania przez trzmiele o dłuższych języczkach, pszczoły miodne również bardzo dobrze radzą sobie z pobieraniem nektaru, wchodząc głęboko do kielicha. Niezwykłe wrażenie robią duże powierzchnie obsiane szałwią błyszczącą, dlatego warto poświęcić jej dużo miejsca, aby nawet przez 12 tygodni cieszyć się intensywną czerwienią atrakcyjnych kwiatów.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: piaszczysto-gliniasta, żyzna, średnio wilgotna.
Czas kwitnienia: czerwiec — październik.
Wydajność miodowa: brak danych.
10. Titonia okrągłolistna
Choć podobnie jak w przypadku szałwii błyszczącej, miododajność titonii nie jest znana, to jest ona chętnie oblatywana przez pszczoły. Efektywność rośliny polega na obfitym kwitnieniu — na jednym osobniku pojawić się może ponad 300 kwiatostanów, a dzięki dużej żywotności nadają się na kwiat cięty. Titonia okrągłolistna mocno się rozrasta, dlatego pod jej wysiew należy przeznaczyć dość dużą przestrzeń.
Upodobania: stanowisko słoneczne, osłonięte od wiatru.
Gleba: żyzna, umiarkowanie przepuszczalna.
Czas kwitnienia: VII — X.
Wydajność miodowa: brak danych.
Porównanie czerwonych roślin miododajnych
Planowanie wysiewu — co wziąć pod uwagę?
Jak wspomniałam na początku, czerwone rośliny miododajne są raczej w mniejszości. Mogą za to uzupełniać krajobraz i kontrastowy kolor, dodając temperamentu i życia. Intensywne odcienie rzucają się w oczy i sprawiają, że mimowolnie w powietrzu zaczynamy wyczuwać zapach naturalnie pięknych łąk. Niektóre, o jaśniejszych odcieniach, bardziej bladych, dobrze zaprezentują się jako uzupełnienie między kwiatami o innych, bardziej intensywnych kolorach. Chabry bławatki i maki polne — idealne połączenie!
Wysiewając podane wyżej gatunki, weź pod uwagę, że nie wszystkie dorastają do podanej wysokości. W przypadku fasoli to jej łodygi pną się intensywnie, osiągając długość nawet 4 m. Warto więc tak prowadzić roślinę, aby maksymalnie ją zagęścić. Z kolei dalie czy malwy silnie się rozrastają i wymagają sporej przestrzeni wokół siebie. Tego typu rośliny mogą ulec uszkodzeniu podczas silnych wiatrów, dlatego powinny być sadzone w miejscach osłoniętych, lub, jeżeli jest to niemożliwe, podwiązane i osłonięte np. drewnianym ogrodzeniem tymczasowym.
1. Dalia zmienna 2. Fasola wielokwiatowa 3. Koniczyna czerwona (łąkowa) 4. Koniczyna krwistoczerwona 5. Kuklik zwisły 6. Mak polny 7. Malwa różowa 8. Rojnik ogrodowy 9. Szałwia błyszcząca 10. Titonia okrągłolistna
Podsumowanie
Czerwone kwiaty w ogrodzie, choć mniej liczne niż w innych barwach, to akcent kojarzący się przede wszystkim z polskimi łąkami. Warto więc poświęcić kawałek trawnika, skalniaka czy skrzynki, aby urozmaicić wypełniony kolorami ogród.