Pszczoła kaukaska

Pszczoła kaukaska (Apis mellifera caucasica) pochodzi z dolin Kaukazu Centralnego i wywodzi się z Gruzji. Spotkać można ją jednak w wielu miejscach na świecie. Hodowana jest w Polsce od półtora wieku, a dzięki łagodności zyskuje coraz większą popularność, choć i to okupione jest problemami. Pszczoły tej rasy dzielnie bronią swojego gniazda, podczas gdy w czasie przeglądów są bardzo spokojne i nie schodzą z plastrów.

Pszczoła kaukaska — charakterystyka rasy

Anatomia pszczoły kaukaskiej

Pszczoła kaukaska jest wielkości zbliżonej do krainki i pszczoły włoskiej. Charakteryzuje się ciemnym pancerzem z brązowymi plamkami i szarym kolorem włosków. Długi języczek (nawet do 7,4 mm) umożliwia korzystanie z kwiatów, do których inne rasy pszczół mają utrudniony dostęp. 

Niektóre rasy i linie pszczoły kaukaskiej:

• kaukaska abchaska,
• kaukaska nizinna,
• kaukaska szerokołapa,
• woźnica,
• póławska.

Kaukaska — zalety i wady

+ łagodna,

+ odporna na niskie temperatury,

+ pracowita,

+ aktywna,

+ długi języczek umożliwiają korzystanie z nektaru kwiatów o głębokim kielichu (np. koniczyna),

+ wytwarza duże ilości propolisu,

+ szybko produkuje wosk,

+ latają nawet w dość niskich temperaturach,

– niechętnie korzystają z nadstawek, gromadząc miód w plastrach z czerwiem,

– źle znosi długie zimy,

– wrażliwa na nosemozę,

– tworzy niewielkie rodziny,

– rozwija się wolno,

– słabiej wykorzystuje pożytki wczesne i późne,

– mieszańce matek kaukaskich i trutni środkowoeuropejskich wykazują większą skłonność do rabunków.

Źródła:

• Wikipedia,
• Rasy i linie pszczoły miodnej, Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Gdańsku, 2014,
• Charakterystyka ras pszczół, opracował Grzegorz Stanek.