Pszczoła kaukaska (Apis mellifera caucasica) pochodzi z dolin Kaukazu Centralnego i wywodzi się z Gruzji. Spotkać można ją jednak w wielu miejscach na świecie. Hodowana jest w Polsce od półtora wieku, a dzięki łagodności zyskuje coraz większą popularność, choć i to okupione jest problemami. Pszczoły tej rasy dzielnie bronią swojego gniazda, podczas gdy w czasie przeglądów są bardzo spokojne i nie schodzą z plastrów.
Pszczoła kaukaska — charakterystyka rasy
Anatomia pszczoły kaukaskiej
Pszczoła kaukaska jest wielkości zbliżonej do krainki i pszczoły włoskiej. Charakteryzuje się ciemnym pancerzem z brązowymi plamkami i szarym kolorem włosków. Długi języczek (nawet do 7,4 mm) umożliwia korzystanie z kwiatów, do których inne rasy pszczół mają utrudniony dostęp.
Niektóre rasy i linie pszczoły kaukaskiej:
- kaukaska abchaska,
- kaukaska nizinna,
- kaukaska szerokołapa,
- woźnica,
- póławska.
Kaukaska — zalety i wady
+ łagodna,
+ odporna na niskie temperatury,
+ pracowita,
+ aktywna,
+ długi języczek umożliwiają korzystanie z nektaru kwiatów o głębokim kielichu (np. koniczyna),
+ wytwarza duże ilości propolisu,
+ szybko produkuje wosk,
+ latają nawet w dość niskich temperaturach,
– niechętnie korzystają z nadstawek, gromadząc miód w plastrach z czerwiem,
– źle znosi długie zimy,
– wrażliwa na nosemozę,
– tworzy niewielkie rodziny,
– rozwija się wolno,
– słabiej wykorzystuje pożytki wczesne i późne,
– mieszańce matek kaukaskich i trutni środkowoeuropejskich wykazują większą skłonność do rabunków.
Źródła:
- Wikipedia,
- Rasy i linie pszczoły miodnej, Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Gdańsku, 2014,
- Charakterystyka ras pszczół, opracował Grzegorz Stanek.