Powrót do ula bez pyłku może oznaczać trudne czasy dla pszczół, poszukiwania nowego pożytku lub częściej transport wody i miodu. Późna wiosna to okres, w którym tego pierwszego zazwyczaj nie brakuje – szczególnie na terenach otoczonych przez łąki, lasy i pola.
Aby zapobiec wtargnięciu do ula nieproszonych gości, pszczoły strażniczki czujnie obserwują każdą część wejścia. W razie niebezpieczeństwa szybko wszczynają alarm, oczekując na pomoc swoich sióstr.
Taki widok może być oznaką nastroju rojowego, który dla nas, jako niedoświadczonych pszczelarzy skończył się właśnie wyrojeniem. Uciekinierki prawdopodobnie zamieszkały w pobliskiej dziupli.
Krzątanie się przy wejściu do ula to częsty widok. Zaabsorbowane sobą pszczoły nie interesują się obserwatorami, a czasem pozwalają nakarmić się cukrem umieszczonym na palcu.
Starsze siostry pomagają wydostać się młodszej z komórki. Po lewej stronie znajdują się komórki z białymi larwami, po prawej, zasklepione. To przytulne pokoje pszczół, które wkrótce je opuszczą, stanowiąc nowe pokolenie robotnic.
