Będąc pszczelarzem – zarówno działającym na większą skalę, jak i amatorem – szczególną uwagę należy zwracać na otaczającą pasiekę roślinność. Dominujące w rolnictwie uprawy monokulturowe wpływają negatywnie na liczebność oraz zdrowie owadów zapylających, w tym również pszczół miodnych. Znajomość gatunków roślin pożytkowych, którymi możemy obsadzić swoją okolicę, umożliwia nie tylko prowadzenie pasieki wydajniej, ale i wspiera prawidłowy rozwój rodzin pszczelich. Szczególne znaczenie mają tu rośliny wczesnowiosenne, będące często kluczowym czynnikiem. Recenzja książki Rośliny pożytkowe to omówienie tego, co uważam za wartościowe i rzeczywiście pomocne przy projektowaniu planów ogrodów pasiecznych, jak i ich utrzymaniu w dobrym stanie.
Nim przejdziesz do dalszej lektury, sprawdź też recenzje innych książek o tej tematyce:
„Rośliny miododajne” M. Pogorzelec, Gorzów Wielkopolski 2018
Pożytki pszczele. Zapylanie i miododajność roślin, M. Lipiński, Warszawa 2010
Podstawowe dane
Tytuł: Rośliny pożytkowe
Autor: Aneta Sulborska
Liczba stron: 754
Wydawnictwo: BEE & Honey Sp. z o.o.
Rok wydania: 2019
Format: 17 x 24 cm
Rozdziały
Tytułem wstępu
Pożytki wczesnowiosenne — rośliny kwitnące w III — V
Pożytki wiosenne — rośliny kwitnące w IV — V
Pożytki wczesnoletnie — rośliny kwitnące w V — VI
Pożytki pełni lata — rośliny kwitnące w VI — VII
Pożytki późnoletnie — rośliny kwitnące w VII — VIII
Pożytki jesienne — rośliny kwitnące w VIII — IX
Piśmiennictwo
Recenzja książki Rośliny pożytkowe
Rośliny pożytkowe to kompendium wiedzy, które zawiera szereg informacji z zakresu pszczelarstwa i ogrodnictwa. Zacząć należy przede wszystkim od bardzo czytelnego podziału publikacji na rozdziały i podrozdziały, które ułatwiają identyfikację roślin znalezionych o danej porze roku. Rośliny zostały podzielone również na:
- jednoroczne,
- dwuletnie,
- byliny,
- drzewa,
- krzewy,
- krzewinki.
Pierwszy rozdział (Tytułem wstępu) zawiera podstawowe informacje o biologii roślin — budowie liści, kwiatów, rodzajach owoców, sposobach rozmnażania, a także klasyfikację pożytków. Autorka poświęciła temu około 70 stron, ułatwiając zrozumienie informacji zawartych w opisach samych roślin.
Rozdziały o pożytkach podzielonych na wczesnowiosenne, wiosenne, wczesnoletnie, letnie, późnoletnie i jesienne to ponad 670 stron z wybranymi gatunkami. Podrozdziały opierają się na podziale na byliny dziko rosnące, byliny ozdobne, krzewinki i półkrzewy ozdobne, krzewy ozdobne i inne. W ten sposób, znając jedynie termin kwitnienia i charakter danej rośliny, można ją bez większych problemów zidentyfikować. Kolejną zaletą w tym kontekście jest alfabetyczny spis roślin na końcu książki wraz z załączonymi fotografiami.
Znajomość gatunków roślin pożytkowych to jednak nie wszystko. Należy wiedzieć, gdzie i jak je uprawiać. I tu również autorka w bardzo przemyślany sposób uwzględniła szereg niezbędnych informacji. Są to:
- nazwa polska, łacińska, niemiecka i angielska,
- występowanie (lasy, pola uprawne, łąki, przydroża itd.),
- stanowisko (słoneczne, półcieniste, cieniste),
- gleba (żyzna, wilgotna, gliniasta, przepuszczalna, próchnicza itd.),
- termin kwitnienia,
- długość kwitnienia,
- rozmnażanie (cebule potomne, siew owoców, siew nasion, podział itd.),
- wydajność miodowa,
- wydajność pyłkowa,
- kolor obnóży.
Umożliwia to efektywne planowanie ogrodów pasiecznych i zwiększenie wydajności pasieki. We wspomnianym wcześniej rolnictwie zdominowanym przez monokultury uprawne, taka wiedza jest na wagę złota.
Informacje o roślinach wraz z numerami stron, na których dany gatunek został opisany, znajduje się również w dołączonym do książki dodatkiem. Jest to kolejny sposób na ułatwienie korzystania z tej obszernej publikacji.
Rośliny pożytkowe — podsumowanie
Cieszę się, że co parę lat powstają nowe publikacje dotyczące roślin pożytkowych. Uaktualniona wiedza pozwala prowadzić gospodarkę pasieczną skuteczniej i w bardziej zrównoważony sposób. Coraz popularniejszy trend troski o owady zapylające sprawia, że właściciele nawet niewielkich ogrodów mogą je skutecznie wspomagać. Z tej książki skorzystają zarówno pszczelarze, jak i pasjonaci ogrodnictwa opartego na trosce o byt owadów zapylających. W szczególności zaś pszczół miodnych.
Plusy
+ duży, czytelny tekst,
+ krótki, wartościowy wstęp,
+ logiczny podział na rozdziały i podrozdziały,
+ informacje o specyfice wybranych gatunków roślin,
+ alfabetyczny spis roślin miododajnych z załączonymi fotografiami,
+ dodatek do publikacji z podstawowymi informacjami,
+ bogata bibliografia.
Minusy
– papier, którego nie lubię 😉