Żółte rośliny miododajne
Kolor bez wątpienia kojarzący się z latem, słońcem i dobrą pogodą. Żółte rośliny miododajne w większości nie są aż tak wydajne w produkcji nektaru, jak niebieskie czy fioletowe. Jednak urozmaicają one krajobraz i ogród, nadając mu ciepłego charakteru. Niektóre z nich, kwitnące jeszcze jesienią, stwarzają magiczny nastrój prawdziwej, polskiej, złotej jesieni. Poniżej kilka propozycji — dużych i małych roślin miododajnych o żółtych kwiatach.
Sprawdź także:
Żółty, symbolika koloru: dawniej wiązany ze zdradą i fałszem, uznawany za barwę wrogości, bezwstydu i złych zamiarów. Obecnie nie ma raczej żadnego szczególnego znaczenia.
Żółte rośliny miododajne
1. Chaber wielkogłówkowy
Atrakcyjna odmiana chabra dorastająca do 100 centymetrów wysokości. Jedna roślina wykształca około 20 koszyczków, każdy ze średnio 240 rurkowatymi kwiatami. Pszczoły chętnie korzystają zarówno z pyłku, jak i nektaru. Dzięki trwałości kwiatów sprawdzi się również na kwiat cięty. Choć jest to bylina, zazwyczaj jej cykl życiowy wynosi dwa, trzy sezony wegetacyjne. Nadaje się do obsadzania stanowisk słonecznych, wraz z innymi gatunkami chabrów.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: lekka.
Czas kwitnienia: lipiec — sierpień.
Wydajność miodowa: 230 kg/ha.
2. Dynia zwyczajna
Choć dorasta do kilkudziesięciu centymetrów wysokości, długość jej pędów może wynosić nawet 10 metrów. Ze względu na to, roślina ta wymaga przemyślanego miejsca. W którym nie zagłuszy innych. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych pod warunkiem, że dostarczana jest jej odpowiednia ilość wody. Choć kwitnie stosunkowo krótko (kwiaty żeńskie – 2 dni, męskie – 3 dni), jest masowo oblatywana przez pszczoły. We wnętrzu jednego kwiatu często pojawia się kilka, a nawet kilkanaście pszczół. Duża produkcja nektaru nie oznacza jednak wysokiej miododajności ze względu na niewielką liczbę kwiatów.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: próchnicza, zasobna w wapń.
Czas kwitnienia: czerwiec — wrzesień.
Wydajność miodowa: 50 kg/ha.
3. Mniszek pospolity
Powszechnie występujący chwast, które wytępienie jest bardzo trudne. Szczególnie spektakularnie prezentuje się na łąkach, gdzie szybko rozsiewa się za pomocą nasion, by po kilku latach stworzyć żółty, kwitnący dywan. Kwitnie około dwóch tygodni, po czym do późnej jesieni pojawiają się już tylko pojedyncze kwiaty. Pszczoły korzystają z nektaru, jednak większy pożytek czerpią z pyłku. Mniszek lekarski nadaje się na naturalne, przydomowe łąki, gdzie będzie jedną z pierwszych kwitnących roślin.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: różnych typów.
Czas kwitnienia: kwiecień — lipiec.
Wydajność miodowa: 45 kg/ha.
4. Nawłoć kanadyjska
Ta wybitnie miododajna bylina została sprowadzona do Europy z Ameryki Północnej jako roślina dekoracyjna. Szybko okazało się jednak, że z łatwością rozprzestrzenia się po kontynencie, stopniowo dziczejąc. W Polsce w wielu miejscach stała się powszechną rośliną — na łąkach, w wilgotnych dolinach rzek i miejscach ruderalnych. Dorasta do 2 metrów wysokości i w okresie kwitnienia pokrywa się setkami drobnych, żółtych kwiatów. Sadząc nawłoć kanadyjską, należy mieć na uwadze jej ekspansywność. Choć pięknie prezentuje się na ogrodowej łące, to z pewnością ograniczy dostęp światła mniejszym roślinom.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: różnych typów.
Czas kwitnienia: sierpień — wrzesień.
Wydajność miodowa: 1000 kg/ha.
5. Nostrzyk żółty
Ta roczna lub dwuletnia roślina ma charakterystyczne dla roślin motylkowych kwiaty, które zebrane są w duże grona. Kwitnie nawet przez 6 tygodni, dostarczając pszczołom sporej ilości nektaru. Występuje na terenach ruderalnych, torowiskach i łąkach, będąc odpornym na suche warunki tych miejsc. W ogrodzie najlepiej zaprezentuje się na stanowiskach słonecznych, między innymi roślinami z rodziny bobowatych o podobnej wysokości.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: sucha, umiarkowanie sucha, przepuszczalna.
Czas kwitnienia: czerwiec — październik.
Wydajność miodowa: 300 kg/ha.
6. Rozchodnik ostry
Ta roślina darniowa doskonale uzupełnia luki na skalniakach i między niskimi roślinami. Łatwo rozmnaża się przez podział i dość szybko rozrasta, tworząc zielony dywan obsypany żółtymi, drobnymi kwiatami. Można spotkać ją na łąkach, zboczach, przydrożach i miejscach ruderalnych. Pszczoły chętnie korzystają z nektaru, nawet podczas suszy. Pojedynczy kwiat żyje do 3 dni, oferując od 4 do 4,5 mg nektaru.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: piaszczysta, sucha, jałowa.
Czas kwitnienia: czerwiec — lipiec.
Wydajność miodowa: 150 kg/ha.
7. Rzepak ozimy
Obecnie nie występuje w stanie dzikim, lecz jest częstą rośliną uprawną na polskich polach. Kwitnąc w maju, masowo umożliwia pozyskiwanie miodu towarowego o charakterystycznym smaku. Z nasion rzepaku pozyskiwany jest olej, natomiast jego młode liście mogą być spożywane jako warzywo. Choć nie jest rośliną typowo ozdobną, można obsadzić nią dowolne miejsca, aby wspomóc wiosenny rozwój pszczół.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: żyzna, próchnicza, zasobna w składniki pokarmowe.
Czas kwitnienia: maj.
Wydajność miodowa: 170 kg/ha.
8. Słonecznik zwyczajny
Choć kojarzy nam się przede wszystkim ze smacznymi nasionami łuskanymi w ramach odprężenia, to słonecznik ma też inne zastosowania. Przede wszystkim należy do roślin, z których pozyskiwany jest olej na potrzeby przemysłu spożywczego. W ogrodach stosowany jest również jako roślina ozdobna, która ze względu na wysokość nawet 2,5 metra dominuje nad innymi. Także pszczoły chętnie odwiedzają jego kwiaty, choć wydajność miodowa nie należy do wysokich.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: przepuszczalna, żyzna.
Czas kwitnienia: lipiec — sierpień.
Wydajność miodowa: 50 kg/ha.
Drzewa
9. Klon zwyczajny
Drzewo powszechnie występujące w lasach liściastych i mieszanych. Gatunek ten kwitnie najwcześniej ze wszystkich rodzimych gatunków klonów i dostarcza pszczołom nektaru. Dorasta do 30 metrów wysokości i jest atrakcyjnym akcentem w dużych ogrodach, gdzie nie brakuje miejsca.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: świeża, wilgotna i żyzna.
Czas kwitnienia: kwiecień — maj.
Wydajność miodowa: 200 kg/ha.
10. Lipa drobnolistna
Jej pięknie pachnące kwiaty sprawiają, że lipcowy spacer w lipowych alejach jest prawdziwą przyjemnością. Olbrzymia ilość owadów zapylających huczy w koronach, zbierając słodki nektar. Choć coraz więcej lip jest wycinanych, polscy pszczelarze i konsumenci miodu lipowego z pewnością doceniają jej znaczenie. Lipa drobnolistna wymaga miejsca słonecznego i żyznej gleby. Minie wiele lat nim urośnie, ale warto przemyśleć posadzenie jej w swoim ogrodzie.
Upodobania: stanowisko słoneczne.
Gleba: żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniasta.
Czas kwitnienia: lipiec.
Wydajność miodowa: 300 kg/ha.
Porównanie żółtych roślin miododajnych
Planowanie wysiewu — co wziąć pod uwagę?
Żółte rośliny miododajne kwitnące latem rozjaśnią ogród. Kwiaty w tym kolorze pięknie kontrastują z niebieskimi odcieniami chabrów i cykorii podróżnik, sprawiając wrażenie namalowanego obrazka. Warto zadbać, aby wokół nich dominowała soczysta zieleń. Jeżeli tylko zaniedbamy ten aspekt, żółte kwiaty nie będą dobrze widoczne na tle wypalonej słońcem trawy.
Inaczej sytuacja wygląda w przypadku dwóch gatunków drzew — klonu zwyczajnego i lipy drobnolistnej. Dorastają one do wysokości 30 metrów i ich wysadzenie należy poprzedzić dokładną analizą. Minie wiele lat nim osiągną taki rozmiar, ale im wcześniej wygospodarujemy kawałek dobrej przestrzeni, tym lepiej. Warto dodać, że drzewa liściaste doskonale sprawdzają się jako naturalne parasole i ograniczają dostęp upalnego słońca. Ustawienie pod nimi mebli ogrodowych to sposób na wygodny odpoczynek nawet latem.
1. Chaber wielkogłówkowy 2. Dynia zwyczajna 3. Mniszek pospolity 4. Nawłoć kanadyjska 5. Nostrzyk żółty 6. Rozchodnik ostry 7. Rzepak ozimy 8. Słonecznik zwyczajny
9. Klon zwyczajny 10. Lipa drobnolistna
Podsumowanie
Żółte kwiaty mogą być ozdobą ogrodu, jeżeli tylko wystarczająco starannie przemyślimy ich wysadzenie. Różnorodność roślin miododajnych da owadom zapylającym szansę na przetrwanie.